Van onmacht naar actie
In zijn functie bij de stichting komt Arie in aanraking met mensen die kampen met somberheid of zelfs suïcidale gedachten. Hoewel hij altijd een luisterend oor probeert te bieden, voelt hij zich soms machteloos. ‘Je wilt zo graag iets doen, maar je bent ook bang om het verkeerd aan te pakken. Wat zeg je? Wat juist niet? Daar kreeg ik in deze training antwoorden op.’Samen met zijn vrienden van Stichting We zien mekaar volgde Arie de training thuis aan de keukentafel. Een informele en open setting. ‘Wat mij meteen aansprak aan de training, is hoe praktisch het is. Het gaat niet alleen om theorieën, maar juist om wat je kunt doen in de realiteit van alledag,’ vertelt Arie. De training richt zich op het herkennen van signalen van psychische nood en geeft concrete handvatten om effectief te reageren. Het doel is niet om hulpverlener te worden, maar om een brug te slaan naar de juiste hulp.
Herkennen, handelen, doorverwijzen
Een van de belangrijkste lessen die Arie uit de training haalde, is dat kleine signalen grote betekenis kunnen hebben. ‘Iemand die zich steeds meer terugtrekt, een collega die anders reageert dan normaal of subtiele opmerkingen. Dat zijn dingen die je misschien eerder over het hoofd zag. Nu vallen ze me op.’Met de vaardigheden die hij leerde, voelt hij zich beter uitgerust om gesprekken aan te gaan. ‘Wat me raakte, is dat je niet bang hoeft te zijn om het onderwerp bespreekbaar te maken. Integendeel, door er open over te praten, kun je juist levens redden. Het is vaak een opluchting voor mensen als iemand écht luistert.’