Een paar jaar geleden nam ik een vriendin in vertrouwen. Ik vertelde haar hoe moeilijk ik het vond dat mijn broer Multipele Sclerose (MS) had waarvoor geen remedie is. ‘Accepteer dat je op belangrijke levensgebeurtenissen geen invloed hebt. Richt je vooral op die zaken waar je wel invloed op hebt’, zei ze.
Haar advies nam ik ter harte. Waar mogelijk besloot ik mijn broer voortaan te helpen en te ondersteunen.
Tegelijkertijd werd ik me ervan bewust dat je eigenlijk op heel veel zaken geen invloed hebt: een trein met vertraging, een lekke band, file of iemand die onaardig tegen je is. Een opeenstapeling van kleine gebeurtenissen kan al een gevoel van ontevredenheid geven. En als iemand een ernstige ziekte of ongeluk krijgt, is het helemaal moeilijk om rustig te blijven.
Verdriet
Het verdragen en accepteren van verdrietige gebeurtenissen en zaken, waar we geen invloed op hebben, lijkt in deze tijd lastiger dan ooit. De maakbaarheidsgedachte voert immers de boventoon. En die gedachte staat haaks op accepteren dat ongeluk deel uitmaakt van ieders leven. ‘We kunnen niet meer met verdriet omgaan', zegt De Wachter hierover in zijn boek De kunst van het ongelukkig zijn. Er heerst in deze tijd volgens hem een doorgeslagen ‘hoera-stemming’.Dat het leven leuk moet zijn, is volgens De Wachter een misvatting. ‘Wij zijn ten diepste natuurlijk strompelende, tekortige wezens, maar dat past niet in de wereld van de maakbare mens’. Verdriet is volgens hem geen ziekte. Verdriet is volstrekt normaal, maar er niet met elkaar over kunnen praten, dát maakt ziek, dan gaat de wond etteren.