Innoveren gaat over experimenteren
Als ik aan mijn allereerste experiment denk, dan denk ik terug aan die keer dat ik onderzocht of ik met mijn ogen dicht kon fietsen. Het was een simpel onderzoeksdesign: gewoon uitproberen en zien wat er gebeurt. Ik heb, in retrospectie, slechts een paar seconden met mijn ogen dicht gefietst om vervolgens vol tegen een geparkeerde bouwkeet op te botsen. Een flinke botsing waarbij ik met mijn hoofd op mijn stuur terecht kwam, met een tand door mijn lip als gevolg. Voorzichtig ging ik naar huis, waar ik opgelapt werd en vertelde wat er was gebeurd. Dat ik gebotst was toen ik met mijn ogen dicht fietste.Er werd niets gezegd als ‘Dat had je toch wel kunnen bedenken’ of ‘ Dat is niet handig’. Nee, ik werd opgelapt en moest met mijn vader de consequentie van mijn actie onder ogen zien. Ik moest terug naar de plek van de botsing, omdat hij dacht dat ik tegen een geparkeerde auto was gebotst. Daarmee was het verder klaar. Ik had geleerd dat met je ogen dicht fietsen niet lukt en dat was het belangrijkste. Ook had ik de kracht van leren door te doen ondervonden: één keer was genoeg om te weten dat dit niet ging werken in de huidige opzet.
De reactie die ik kreeg was allesbepalend en heeft ervoor gezorgd dat ik - ondanks het resultaat - nog altijd graag experimenteer.
Leren door te doen
Mijn doel is de zorg beter maken, elke dag weer. Innoveren, experimenteren en adaptief zijn horen daar voor mij onlosmakelijk bij. Leren door te doen!Maar hoe dan? Waar begin je en waar werk je naartoe? Compassievol innoveren, dat is het doel. Compassievolle innovaties helpen om dat wat zo centraal staat in de relatie tussen cliënt en hulpverlener, compassie, te ondersteunen. Het gaat niet om substitutie, het vervangen van iets menselijks door iets technologisch; het gaat over hoe innovatie, met stekker of niet, bijdraagt aan compassievol naast je cliënt kunnen staan in het proces.
Om compassievolle innovaties voor elkaar te krijgen, is het essentieel dat behandelaren én cliënten betrokken zijn en input kunnen geven. Vanuit het idee dat we, als we (de mensen in de zorg) geen slachtoffer willen zijn van de toekomst, de toekomst mede moeten vormgeven.
Leren van elkaars fouten
Deze blogreeks is bedoeld als aanmoediging om ook aan de slag te gaan, en te leren van elkaar. Het is vallen en opstaan, maar de reactie van onze omgeving kan bepalend zijn of we doorgaan of stoppen. Ik wil laten zien dat iedereen zo af en toe tegen zijn eigen bouwkeet aanbotst en butsen en blauwe plekken oploopt. Dat is niet erg, je leert en gaat weer door.Mijn doel is om bij te dragen aan het ontwerpen en vormgeven van de ggz van de toekomst. Experimenteren, innoveren en leren van elkaars fouten, horen daarbij. Laten we elkaar helpen ook onze fouten te delen.