Ik heb niet zozeer nieuwe technieken leren toepassen, mijn hele manier van werken is veranderd

Interview met Deelnemer ggz-agoog Linda Stols

6 december 2016
 

Deelnemer ggz-agoog Linda Stols

‘Bij Homerun werk ik met jongeren met een lichte verstandelijke beperking en complexe problematiek. Hoewel ik in het dagelijks werk nog steeds bijleerde, had ik behoefte aan meer verdieping. Op het gebied van psychische problemen bijvoorbeeld – veel van onze jongeren hebben daarmee te kampen. Deze opleiding was wat ik zocht: met een flink deel psychopathologie, maar ook met herstel en rehabilitatie. Die benadering is in onze tak van de hulpverlening nog nauwelijks bekend.’

‘Ik kwam terecht in een hele leuke, diverse groep deelnemers. De docenten besteedden veel aandacht aan een goede sfeer en gaven alle ruimte voor vragen. Zo kon je voortdurend de koppeling maken naar je eigen praktijk. Elke docent gaf les vanuit zijn eigen vakgebied en expertise, maar de rode draad van kracht- en herstelgericht werken was steeds duidelijk. Heel inspirerend!’
 
‘De opleiding zat voor mij vol eyeopeners. Ik keek bijvoorbeeld enorm uit naar het blok transculturele psychologie. Als ik meer weet van verschillende culturen, kan ik cliënten met een andere etnische achtergrond beter helpen, redeneerde ik. Maar de kern van dat blok was dat je daar niet per se veel van hoeft te weten: het gaat erom dat je iemand leert kennen en je in hem leert verplaatsen. Dan kun je omgaan met allerlei verschillen in achtergronden.’
 
‘Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat je pas écht aan verandering kunt bijdragen als je werkt vanuit iemands kracht. Ik heb dan ook niet zozeer nieuwe technieken leren toepassen, mijn hele manier van werken is veranderd: ik sta nu echt naast onze cliënten en ga het samen met hen aan. Het maakt zo’n verschil als je uitgaat van wat mensen wel kunnen in plaats van van wat niet goed gaat. Dat draag ik ook uit in mijn team. En ik gebruik de tools uit de opleiding veel – die helpen ons vooral bij ingewikkelde casussen verder.’
 
‘Ik zie het resultaat: de trajecten lopen veel beter en de uitval is verminderd. Dat komt ook doordat we langer blijven zoeken naar wat wel lukt, en mikken op laagdrempeligere doelen dan voorheen. Het hoeft ten slotte niet altijd te gaan om grote veranderingen: ik heb geleerd zowel kleine als grote successen te waarderen én te vieren. Zo kunnen mensen stapjes vooruit zetten. Onze doelgroep is gewend om te horen: je kunt het niet, het lukt je toch niet. Als je de focus legt op de positieve dingen en vandaaruit werkt aan haalbare doelen, kun je dat omkeren en iemand hoop bieden voor de toekomst.’